HANOI IN CONCERT
Door: Webmaster
07 Januari 2006 | Vietnam, Hanoi
HANOI, 6 JAN. Een taxirit in de avondspits van Hanoi. De chauffeur lacht erom, wij constateren dat het verkeer hier nog veel en veel hectischer is dan Bangkok, Chiang Mai en Vientiane bij elkaar. En dan hebben we Saigon nog niet eens gezien... Brommers, auto's, busjes, riksja's en fietsers gaan in een vloeiende - dat dan weer wel - golfbeweging van links naar rechts en terug. Optrekken, remmen, uitwijken, inhalen, slalommen, en vooral: toeteren!
De claxon wordt hier even vaak gebruikt als de versnellingspook. Hoge tonen, lage tonen, brommers met de toeters van een vrachtwagen, ambulance of volgwagen in de Tour de France. Stil wordt het nooit.
We zijn op weg naar het Hanoi Opera House voor het nieuwjaarsconcert van het Vietnamese National Symphony Orchestra. Het statige operagebouw uit 1911, nu badend in het felle licht van de schijnwerpers, ligt naast het Hilton-hotel, aan een drukke rotonde. Eenmaal achter de mooie houten deuren, bevindt zich een ander Hanoi. Zonder toeters, rustig, kalm en sophisticated. Dachten wij...
Het klassieke concert is bij lange na niet uitverkocht en de zaal is voor een groot deel gevuld met toeristen. Met ruim zeventig man op het podium vormen de leden van het orkest de grootste groep Vietnamezen. Toch zijn die paar 'locals' in het publiek merkbaar aanwezig. Ze bellen en worden gebeld, ze kletsen, ze rochelen, ze ritselen met papier, ze lachen. Ze doen alles wat de voorschriften verbieden. De man voor ons wordt drie keer gebeld. Soms blijft hij zitten en is hij tijdens de cello-solo duidelijk hoorbaar en soms loopt-ie weg, en is hij tijdens Die Rosenkavalier van Richard Strauss nog steeds luid en duidelijk hoorbaar.
Na afloop blokkeren de taxi's die wachten op concertgangers de rotonde. Ook wij staan nog even vast en zien door het raampje hoe de ene taxi de andere aanrijdt. Het 'slachtoffer' haalt een knuppel uit de auto en gaat als een volleerde ninja verhaal halen. De ongetwijfeld bloedige afloop is ons niet gegund. De rit naar het hotel in the Old Quarter verloopt rustig met inmiddels een stuk minder verkeer. De chauffeur cruist relaxt door de nauwe straatjes. Ook al rijdt er niets of niemand in de weg, hij laat bij elke bocht de klanken van zijn toeter horen. In Hanoi is een concert nooit afgelopen. (LO)
De claxon wordt hier even vaak gebruikt als de versnellingspook. Hoge tonen, lage tonen, brommers met de toeters van een vrachtwagen, ambulance of volgwagen in de Tour de France. Stil wordt het nooit.
We zijn op weg naar het Hanoi Opera House voor het nieuwjaarsconcert van het Vietnamese National Symphony Orchestra. Het statige operagebouw uit 1911, nu badend in het felle licht van de schijnwerpers, ligt naast het Hilton-hotel, aan een drukke rotonde. Eenmaal achter de mooie houten deuren, bevindt zich een ander Hanoi. Zonder toeters, rustig, kalm en sophisticated. Dachten wij...
Het klassieke concert is bij lange na niet uitverkocht en de zaal is voor een groot deel gevuld met toeristen. Met ruim zeventig man op het podium vormen de leden van het orkest de grootste groep Vietnamezen. Toch zijn die paar 'locals' in het publiek merkbaar aanwezig. Ze bellen en worden gebeld, ze kletsen, ze rochelen, ze ritselen met papier, ze lachen. Ze doen alles wat de voorschriften verbieden. De man voor ons wordt drie keer gebeld. Soms blijft hij zitten en is hij tijdens de cello-solo duidelijk hoorbaar en soms loopt-ie weg, en is hij tijdens Die Rosenkavalier van Richard Strauss nog steeds luid en duidelijk hoorbaar.
Na afloop blokkeren de taxi's die wachten op concertgangers de rotonde. Ook wij staan nog even vast en zien door het raampje hoe de ene taxi de andere aanrijdt. Het 'slachtoffer' haalt een knuppel uit de auto en gaat als een volleerde ninja verhaal halen. De ongetwijfeld bloedige afloop is ons niet gegund. De rit naar het hotel in the Old Quarter verloopt rustig met inmiddels een stuk minder verkeer. De chauffeur cruist relaxt door de nauwe straatjes. Ook al rijdt er niets of niemand in de weg, hij laat bij elke bocht de klanken van zijn toeter horen. In Hanoi is een concert nooit afgelopen. (LO)
-
07 Januari 2006 - 12:01
Ton:
In China hebben ze meer fatsoen, daar lopen ze alleen maar door het beeld en voor dat de voorstelling amper is afgelopen loopt de zaal al in een ijltempo leeg. Maar roggelen doen ze netjes op straat! Wat een belevenis. -
12 Januari 2006 - 20:44
Roy:
Branko,
Je hebt de taxi's hier in Velden zeker nooit zien rijden....Leest als een spannend jongensboek. Veel plezier daar nog. -
12 Januari 2006 - 20:47
Roy:
Echt leuke foto's trouwens. Doe nog wat meer!!!! -
13 Januari 2006 - 15:51
Rick En Kim:
En ik dacht nog wel dat rotterdam heftig was qua verkeer, mja als exdorpwoner ben ik natuurlijk weinig gewent op dat vlak haha. Veel plezier en laat het rijden maar aan de taxichauffeurs over ;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
